Biblioteczka

Janinka miała pasję zbieractwa.

Pasja jej najlepiej rozwijała się w dzieciństwie. Najpierw zbierała znaczki pocztowe (nocami moczyła koperty w misce, aby delikatnie odkleić piękne znaczki). Później zbierała karty telefoniczne (miała nawet oryginalny okaz z Japonii!), kapsle z piwa (od taty i wuja z Holandii), czterolistne koniczyny, pierwsze siwe włosy swojego ukochanego psa (delikatnie wyrywała mu je kiedy spał - żeby nie bolało), kulki z plasteliny, którymi jej dziadek zaklejał szpary w oknach, kolorowe listki z papieru toaletowego (chciała je skleić i zrobić jedną, wielobarwną rolkę) oraz zdjęcia ładnych sukienek (wycięte z modowych gazet mamy).

Pewnego dnia Janina urosła i stała się kobietą. Zauważyła wtedy, że nie interesują jej już kapsle od piwa ani karty telefoniczne (dawno temu przestały być modne). Nie mogła również zbierać czterolistnych koniczynek bo zamieszkała w mieście. Aby wynagrodzić sobie te straty, dwa razy w tygodniu kupowała ciekawe książki w Taniej Księgarni.

Małe mieszkanie Janinki bardzo szybko wypełniło się książkami. Półki, które ustawiła przy każdej wolnej ścianie, stały się niewystarczające. Książki leżały również na kanapie, stole kuchennym, biurku, głośnikach, pralce, lodówce, parapetach i na podłodze. Zajmowały każdą wolną przestrzeń od podłogi, aż po sufit. Królowały, wzbudzały podziw, zwracały  na siebie uwagę i... pachniały!

Książek w mieszkaniu Janinki było tak dużo, że sąsiadom z dołu ugiął się sufit! Nie wytrzymał po naporem takiego ciężaru! Na szczęście wcale im (sąsiadom) to nie przeszkadzało bo również byli zbieraczami. Zbierali bezdomne kanarki, które wyfrunęły przez otwarte okna u poprzednich właścicieli (niektóre z nich udało się oddać do dawnych domów).
A poza tym sufit szybko wrócił do normy ponieważ Janinka poznała swojego przyszłego małżonka, Zygmunta. Zygmunt zbierał zegary z kukułką, więc musieli kupić sobie duży dom (bo u Janinki na ścianach nie było dla nich miejsca).

Tak to z tą Janinką było.

Wszystkich, którzy mają taką samą pasję jak Janinka zapraszam na blog Wieczór z książką! To dla Ady jest powyższy rysunek :)

A poniższe zdjęcia przedstawiają Menrza, który chciałby, żebym miała odrobinę mniej książek (ale i tak pozwolił mi kupić dwie piękne szafki na książki - po sam sufit!).